"Do you have a boyfriend??"

 

Ağaçlar, evler, sonbahar, sarı sarı yapraklar (bakarken aklımı kaçıracağım diye korkuyorum), gerçek sarı Alman bebekleri (Umut sarıkaya karikatürlerinden fırlamışçasına), her renkten insan (biz hep rengarengarenk), kocamaaaan bir okul (Ç.Ü gibi içinden Balcalı otobüsü geçmiyor ama :D) organizasyon ve disiplin (cidden iyiler), hayallerimdeki üniversite binası... derkeeeen ve işte Erasmus. Belki bunlar işin beklenti kurulabilecek, hayallere sığacak kısmıydı; her Erasmus öğrencisinin başına gelebilecek şeyler (mızmızlanmıyorum, hepsi çok güzel :D). Ancak daha çok hayallerime sığdıramadığım kısım bana "mutluyum ötesi yok" dedirtiyor sanırım :) Özlediğim özgürlük, ihtiyacım olan sessizlik, sükunet (bu kelimenin yerine başkasını koyamicam :D), hep bir yerlerde var olduğunu bildiğim ama son yıllarda pek karşılaşmadığım zerafet, eğreti bir biçimde yaşadığım disiplin (burda hakkını verebilirim:D)... Şehir değiştirmenin kattığı o "algıların daima açık olması" hali ise bambaşka. Ağaca, kuşa, sokağa bakıp mutlu olmak, baktığını farketmek falan filan. (Bunu da eklemeden edemicem, ilk gün Nijeryalı yurt arkadaşımla çocukluğumun efsanelerinden Uche'yi konuşmak... bambaşka bir keyifti :D). İyiyim gerçekten :)
Taabii bir de işin Türkiye'yi aratmayan kısımları var. Top 3: bıyık, adım başı her köşeyi sarmış dönerciler ve "do you have a boyfriend"...
Evet, bu konudan kaçabildim ama saklanamadım(ki artık pek de kaçmak istemiyorum :D). Hafnerriegel 53 te de, Türkan Ömer Okan'da da aynı muhabbet. Hatta aynı tepkiler. "Özlemek zorunda kalmicaksın o zamaan, şanslısın" dan "Ciddi misin" e, üzülen bakışlara kadar aynı. Herneyse, "sarı da neymiş" diyip sözümü yutturan nicesine rastladım burda bir hafta içinde. Bekleyip görelim diyorum.(Bir şey göreceğimizden değil de, bekleyelim yine de bakalım :D).
Haa bu arada yurtta dolma yaptık (bildiğin biber dolması), erzak köşemiz var, temizlik alışkanlığımız şimdiden populer oldu ve taklit ediliyor. Eylemlerimiz sürecek...

m.